خطاب به زیاد ابن ابیه

468.وَ قَالَ (علیه السلام) :لِزِيَادِ ابْنِ أَبِیهِ وَ قَدِ اسْتَخْلَفَهُ لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ عَلَى فَارِسَ وَ أَعْمَالِهَا فِی كَلَامٍ طَوِیلٍ كَانَ بَيْنَهُمَا نَهَاهُ فِیهِ عَنْ تَقْدِیمِ الْخِرَاجِ اسْتَعْمِلِ الْعَدْلَ وَ احْذَرِ الْعَسْفَ وَ الْحَيْفَ فَإِنَّ الْعَسْفَ يَعُودُ بِالْجَلَاءِ وَ الْحَيْفَ يَدْعُو إِلَى السَّيْفِ .

امام علیه السّلام بزیاد ابن ابیه فرمود هنگامیكه او را بر فارس و جاهایى كه در قلمرو آن بود جانشین عبد اللّه ابن عبّاس گردانید در ضمن سخن درازى كه بین ایشان بود و او را در آن سخن از پیش گرفتن مالیات (از رعيّت) نهى نمود: 1-عدل و انصاف را (با رعيّت) بكار بر، و از بیراهه رفتن و ستم بترس، زیرا بیراهه رفتن (بى انصافى) منجرّ به آوارگى (آنان) میشود، و ظلم و ستم به شمشیر (نزاع و زد و خورد بین رعيّت و والى) مى كشاند (یا ستم سبب میشود كه والى بدست رعيّت كشته شود).